Stefan Zweig’ın ölmeden kısa bir süre önce yazdığı en bilinen ve de akıcı eserlerinden biri olan rejimdeki kötü muamelelere de değinmiş olduğu Satranç’tan altını çizdiğim yerlerden bazıları şöyledir:
- Bir iş ne kadar açık ve seçikse o kadar iyidir.
- Bize hiçbir şey yapmadılar sadece bizi en mutlak anlamdaki hiçliğin içine yerleştirdiler, çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz.
- İnsan bir şey bekliyordu, sabahtan akşama kadar bekliyordu ve hiçbir şey olmuyordu. İnsan tekrar tekrar bekliyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu, düşünüyor, düşünüyordu, şakakları ağrımaya başlayana kadar düşünüyordu. Hiçbir şey olmuyordu.İnsan yalnız kalıyordu. Yalnız. Yalnız.
- Bir insanın bir başka insanla insanca konuşması, benim için artık düşünülebilir bir olasılık olmaktan neredeyse çıkmıştı.
Zweig, S. Satranç. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.