Khaled Hosseini’nin uluslararası çok satar listesine de girmiş olan bu kitabı hikayenin çekiciliği, akıcılığı ve konusuyla okunmaya değer. Okurken çoğu yerde duygulanmamak elde değil. Dostluk, sadakat ve ihanet hepsi muhteşem bir anlatımla bu kitapta. Kitaptan altını çizdiğim yerlerden bazıları şöyledir:
- Yalnızca bir günah vardır, tek bir günah. O da hırsızlıktır. Onun dışındaki bütün günahlar, hırsızlığın bir çeşitlemesidir. ‘’Bir insanı öldürdüğün zaman, bir yaşamı çalmış olursun,’’ dedi Baba. Karısının elinden bir kocayı, çocuklarından bir babayı almış olursun. Yalan söylediğinde, birinin gerçeğe ulaşma hakkını çalarsın. Hile yaptığın, birini aldattığın zaman doğruluğu, haklılığı çalmış olursun.
- Çocuklar boyama kitabı değildir. Onları en sevdiğin renklere boyayamazsın.
- Özü sözü doğru olanların ortak yönü de budur: Karşısındaki kişinin de içten konuştuğunu sanırlar.
- ‘’Ama yalanla kendini kandırmaktansa gerçekle yüzleşmek iyidir.’’
- Ama kendini onun için kurban etmeden önce, bir düşün: Aynı şeyi o senin için yapar mıydı?
- Yaşam bir trendir, atla.
- Zaman çok açgözlü bir şey bazen, bütün ayrıntıları çalıp kendine saklıyor.
- Senin bu kadar mutlu olmana, ancak senden bir şey almaya hazırlandıkları zaman izin verirler.
- En iyisi, unutmak.
- Bence borcunu ödemenin, gerçek kefaretin yolu da budur: Pişmanlığı iyiliğe dönüştürmek, şerden hayır çıkartmak.
- Afganistan’da çocuk çok ama çocukluk yok.
- ‘’Bir keresinde, ben küçükken bir ağaca tırmandım, şu yeşil, ekşi elmalardan yedim. Karnım davul gibi şişti, çok acıdı. Annem elmaların olgunlaşmasını bekleseydin, hastalanmazdın dedi. Şimdi, ne zaman bir şeyi çok istesem, annemin elmalar için söylediği şeyi anımsıyorum.’’
Hosseini, K. Uçurtma Avcısı. İstanbul: Everest Yayınları.